اشتراک گذاری:
حاج قاسم؛
راستش میخواهم کمی با شما درد و دل کنم
میخواهم از دنیای بعد از شما بگویم دنیایی که اصلا حالش خوب نیست..
میدانید فکر میکنم یک و بیست دقیقه بامداد سیزده دی ماه وقتی خون شما به ناحق بر روی زمین ریخته شد آژیر قرمزی به رنگ خونتان به صدا درآمد،آژیر آشفتگی و بد حالی دنیای خاکی…
حاجی بگذارید یک چیزی را در گوشتان بگویم :
میدانید حتی آنهایی که برای خواب راحت تر خونت را به ناحق در کشور غریب با حیله و مکر –و در آن زمان که تو نه در صحنه نبرد بودی و نه در حال رزم– بر روی زمین ریختند حالا نه تنها که خواب راحت تر ندارند حتی نمیتوانند پشت پنجره هایشان بایستند و خیابان را نظاره کنند چون خیابانهای تمام دنیا پر شده از عکس های تو…
خلاصه بگویم با شهادت شما قلب هایمان را آتش زدند خدا دنیایشان را به آتش کشید…
دل نوشته از: معصومه باقری(م.ب.آفتاب)
دیدگاهتان را بنویسید