اشتراک گذاری:
با بیان دلنشین آیت الله ناصری(ره)
موضوع افزایش جمعیت و مطلوبیت تکثیر نسل با هدف حفظ قدرت و قوت مسلمانان برای دفاع از خود در برابر دشمنان و گسترش فرهنگ اسلام مطلوب شمرده شده است.
امام رضا (ع) هم در همین راستا، فرزندآوری را لازمه تداوم زندگی می‌داند و می‌فرماید: آن کسی که از خود فرزندی به جا نگذارد مثل این است که هرگز میان مردم نزیسته است؛ اما آن کسی که از خود فرزندی به یادگار نهد گویی نمرده ودر میان مردم زنده است.
امام رضا(ع) همچنین فرزند را موهبتی از طرف خداوند دانسته و می‌فرماید: فرزند آدمی هدیه‌ای است برای او.
امام رضا (ع) ضمن نکوهش تجرد و تشویق به ازدواج می‌فرماید: زنی نزد امام باقر (ع) رسید و گفت (می‌خواهم برای رسیدن به فضل و کمال هرگز ازدواج نکنم.)
حضرت فرمود :« این کار را نکن اگر خودداری از ازدواج ، فضیلت و کمالی در برداشت، فاطمه (س) به درک این فضیلت از تو شایسته تر بود ، درحالی که هیچ کس درفضیلت وکمال بر او پیشی ندارد .»
امام رضا (ع) همچنین فرمود: مردی نزد امام باقر(ع) رسید، حضرت فرمود: ازدواج کرده‌ای؟ مرد گفت: نه . حضرت فرمود: دنیا وهرآنچه در آن است را دوست ندارم اگر شبی بی همسر بسر کنم. دو رکعت نمازی که فرد متأهل می‌گزارد برتر از عمل مجردی است که شب زنده داری کند وروزها روزه دار باشد.
امام رضا(ع) در بیانی دیگر ازدواج به موقع را توصیه کرده ، می‌فرماید: دختران همانند میوه درخت می‌باشند. هرگاه میوه درخت رسید، چاره‌ای جز چیدن آن نیست و اگر چیده نشود، تابش خورشید آن را تباه می‌سازد و وزش باد مزه آن را ازبین می‌برد.پ
از امام رضا (ع) همچنین احادیث زیادی در باب ترغیب به امر ازدواج وارد شده است. امام در این زمینه فرمود: هنگامی که ازدواج می‌کنی، بکوش مقدار مهریه از مهرالسنه بیشتر نگردد که رسول خدا(ص) با این مقدار مهریه ازدواج کرد
و در بیانی دیگر ضمن تأکید بر اینکه برگزاری مراسم و غذا دادن به دیگران از سنّتهای اسلامی به هنگام ازدواج است می‌فرماید: سنّت و آیین اسلام چنین است که مراسم ازدواج، شبانه انجام گیرد؛ زیرا خداوند، شب را عامل آرامش قرار داده و زن نیز مایه آرامش است.
با همه تأکیدات دینی بر امر فرزندآوری گاه و شرایط ویژه اجتماعی و اقتصادی کشورها، ایجاب می‌کند حکومتها، سیاستها و برنامه ریزی‌هایی را در جهت کنترل جمعیت اتخاذ نمایند و به طور موقت تا زمانی که شرایط ویژه حاکمند، به توصیه‌ها و اعمال سیاستهای خاص ادامه دهند. اما پیروی از سیاستهای جهانی و توصیه و ترغیب مداوم و هنجارسازی نسبت به داشتن فرزند کم این خطر را به دنبال دارد که کشور را در آینده با رشد منفی جمعیت رو به رو سازد، پدیده ای که اکنون بسیاری از کشورهای غربی از آن رنج می‌برند و اتخاذ سیاستهای تشویقی برای داشتن فرزند بیشتر، چندان مؤثر نیفتاده است. از این رو شایسته است سیاستهای جمعیتی کشور بر اساس کارشناسی دقیق و مستقل از راهبردهای جهانی و بر اساس مصالح کشور-تا زمانی که ضرورت اقتضا می‌کند – پیگیری شود.
دیدگاهتان را بنویسید